เรื่องของชาวประมงและปีศาจ
ราตรีที่ ๘
มีชาวประมง คนแก่ คนหนึ่ง เขามีภรรยาหนึ่งคน และลูกสาวสามคน แม้ว่า ชาวประมงคนนี้ ทอดแหหาปลา วันละสี่ครั้ง ครอบครัวนี้ ก็ ยังยากจน
วันหนึ่ง เขาตื่นแต่เช้า แล้วก็ เดินไปทะเล เพื่อทอดแห หาปลา
ตอนเขาดึงแหขึ้นจากน้ำ เขาก็ตื่นเต้นมาก เพราะว่า แหน้ำหนักมาก มันก็จะมีปลาเยอะๆ แต่พอเขาเปิดแห เขาเห็นแค่ซากศพของลาdonkeyตัวหนึ่ง
เขาก็รู้สึกเศร้า และกลุ้มใจdespondentมาก แต่เขาพูดกับตัวเองว่า “ไม่มีอำนาจ ไม่มีกำลัง ยกเว้น ที่มาจากพระเจ้า” และเริ่มท่อง บทกวี :
โอ พวกคุณ ที่เผชิญภัยตอนกลางคืน ต้องลดแรงงานลง เพราะงาน ไม่มีกำไร
คิดเกี่ยวกับชาวประมง ซึ่งทำงานตามอาชีพ เมื่อดาวทำวงโคจรorbitตอนกลางคืน
ลุยน้ำทะเลลึกและแรง มองแหที่กำลังขยาย
จนเขากลับบ้าน ดีใจมากที่หาปลาเจอ ปลาซึ่ง
ติด
เบ็ดตาย
แล้วขายปลาตัวนั้นให้คนที่นอนตอนกลางคืนได้ ปลอดภัยจาก
ความ
หนาว และมีพรประเสริฐทั้งหลายประสิทธิ์ผลhave all the blessings with all they could wish for
ขอบคุณ อัลลอฮ์ ซึ่ง ให้พรและไม่ให้ : คนหนึ่งทอดแห คน
หนึ่ง
กินปลา (คนหนึ่งทอดแห อีกคนกินปลา)
แต่ยามเช้ามาแล้ว แล้วชาห์เรซาดก็หยุดเล่า
น้องสาวร้องว่า “เรื่องนี้สวยงามจังเลย!”
แล้วชาห์เรซาดตอบว่า “พรุ่งนี้ตอนกลางคืน พี่จะเล่าเรื่องต่อซึ่งแปลกขึ้นและมหัศจรรย์ขึ้น — ถ้าสุลต่านมีเมตตาต่อพี่ แล้วท่านก็อนุญาตให้พี่มีชีวิตต่อ”
ราตรีที่ ๙
ราตรีต่อมา ดุนยาซาดพูดกับชาห์เรซาดว่า “พี่ ถ้าพี่ไม่ง่วงนอน ขอเล่าเรื่อง
ชาว
ประมงให้จบนะ” ซาห์เรซาดตอบว่า “ด้วยความยินดีที่สุด”
ฉันได้ยินว่า ท่านสุลต่าน
ชอบใจ
ตอนที่
ชาวประมง ท่องบทกวีจบ เขาลากซากของลาออกมา
แล้วก็ ไปนั่ง
ซ่อมแห
เสร็จแล้ว เขาบิดแห แล้วก็ปูแหบนทราย เพื่อตาก
แดด
พอ
แหแห้ง เขาลง
น้ำทอดแหอีกครั้ง แล้วก็รอแหจมน้ำ หลังจากนั้น เขาก็ดึงแหขึ้น
ออกจากทะเลอีกครั้ง ครั้งนี้ เขาก็ตื่นเต้นอีกครั้ง เพราะว่าแหหนักมาก (มีน้ำหนักมาก) น่าจะเต็มไปด้วยปลา
เขาลงน้ำเพื่อปลดrelease, freeแหที่ติดอยู่ แล้วก็ต่อสู้กับแห จนขึ้นฝั่ง แต่ภายในแห มีแต่ไหใบหนึ่ง บรรจุด้วยโคลน และทราย
พอเห็นว่า แหไม่มีปลา เขาก็รู้สึกเศร้า น้ำตาคลอwell up with tears พูดกับตัวเองว่า “วันนี้แปลกมากๆ เราเป็นของพระเจ้า แล้วสักวันก็จะต้องกลับ
ไปหาพระเจ้า
” แล้วเขาก็เริ่มเล่าบทกวีต่อไปนี้ :
“O my tormenting fate, forbear, Or if you can’t, at least be fair.
โอ กรรม ซึ่งทรมานผม อดใจหน่อย หรือไม่ก็ อย่างน้อยให้
ความ
ยุติธรรม
I went to seek my daily bread, but they said to me it was dead.
ผม
ออกไป
หากินเป็น
ประจำ แต่เขาบอกว่า “จะไม่มีวันหา
เจอ”
And neither luck nor industry brought back my daily bread to me.
ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง
ความโชคดี ความมุมานะdiligenceที่ช่วยผมได้
The Pleiades many fools attain, while sages sit in dark disdain.
คนโง่จะบรรลุachieve, attainกระจุกดาวลูกไก่the pleiades ขณะที่นักปราชญ์philosopher, sageนั่งดูถูก
แล้วชาวประมงก็
เอาไหออก แล้ว
ทิ้งไป ทำความสะอาดแห บิดwringแห แล้วก็ ปูspreadแหตากแดดdry in the sun หลังจากนั้นเขาก็ อธิษฐาน ขอการให้อภัยจากพระเจ้า ก่อนลงทะเลอีกครั้ง
เป็นครั้งที่สาม ที่เขาทอดแหลงน้ำ แล้วรอแหจม ตอนเขาดึง/สาว
แห ขึ้นมาจากน้ำ เขาเจอแค่เศษไห เศษขวด ก้อนหิน กระดูก ขยะ ฯลฯ เขาร้องไห้ เพราะกรรมไม่ยุติธรรม แล้วเขาก็ท่องบทกวีต่อไปนี้
Your livelihood is not in your own hands;
การดำรงชีพearning a livingของ
เจ้าเพราะเป็นภาษาโบราณ
ควบคุมไม่ได้
neither by writing nor by the pen you thrive.
จะไม่เจริญ ไม่ว่าใช้ปากกาเขียนหรือไม่
Your luck and wages are by lot;
สมบัติassetsและสตางค์money มาจากการจับฉลากprize drawing
some lands are waste, and some are fertile lands.
บางที่แห้งแล้งdry, arid
บางที่สมบูรณ์fertile, abundant
The wheel of fortune lowers the man of worth;
วงล้อแห่งโชคชะตาwheel of fortune
ทำให้คนดีตกลงมา
raising the base man who deserves to fall.
ทำให้คนร้ายลอยขึ้นไป
Come then, O death, and end this worthless life,
ความตาย
จงมาเถิด มาทำให้ชีวิตนี้หายไปเสียเถิด
where the ducks soar, while the falcons are bound to earth.
ที่ซึ่งมี
เป็ดบินสูง ใน
ขณะที่
เหยี่ยวถูกมัดอยู่
บนดิน
No wonder that you see the good man poor,
ไม่น่าล่ะ คนดียากจนร้องไห้ในกระต็อบ
while the vicious exults in his estate.
ขณะที่ คนใจร้ายร้องไชโยในคฤหาสน์
Our wages are allotted; ’tis our fate
รายได้ของเรา ขึ้นอยู่กับดวงชะตาของเรา
to search like birds for gleanings everywhere.
เป็นกรรมของเรา เหมือนนกที่ต้องหาอาหารที่เหลือ บนจานเกลี้ยง
One bird searches the Earth from east to west,
นกตัวหนึ่งบินจากตะวันออกถึงตะวันตก
another gets the tidbits while at rest.
นกตัวหนึ่งนั่งกินอาหารอยู่ในรัง
หลังจากนั้น ชาวประมงแหงนหน้าraise face upwardsและเห็นว่าพระอาทิตย์ขึ้นแล้ว เขา
จึง
พูดขึ้น
ว่า “พระเจ้า รู้แล้วว่า ข้าold style ‘I’ when talking to God
ทอดแหวันละแค่สี่ครั้ง ผมก็ทอดแหสามครั้งแล้ว มีอีก
แค่หนึ่งครั้งที่เหลือ พระเจ้า! ขอให้ทะเลช่วยเหลือผม เหมือนมันช่วยเหลือโมเสสMoses”
เขาทอดแหลงน้ำอีกหนึ่งครั้ง และรอดูมันจม
ลงไป
แต่ตอนเขาพยายามดึงแหขึ้นจาก
น้ำ แหมี
น้ำหนักมากๆ / แหหนักมากๆ
พอ
เปิดแหเขาก็เจอขวดทองเหลืองคอยาวใบหนึ่งซึ่งปิดด้วยจุกตะกั่วleadที่ถูกประทับโดยแหวนตราsignet ring
ชาวประมงก็ดีใจ แล้วเขาก็บอกกับ
ดน
เองว่า “ผมจะเอามันไปขายที่ตลาดทองแดง น่าจะมีคุณค่าเท่ากับข้าวสาลีสองหน่วยunit of measure”
เขาพยายาม
ขยับขวดนั้น
แต่มันไม่ขยับ
เลย แล้วเขาก็ตัดสินใจที่จะงัดจุกออกมาแล้วก็เขย่าshake something back and forth ซึ่ง
ทำให้สิ่ง
ที่อยู่ภายในมัน
ออกมา หลังจากนั้นเขาก็
จะกลิ้งขวด
ไปตลาด เขาก็เปิดจุกและเขย่าอีกที
แต่ไม่มีอะไรออกมา
แต่ในอีกสักพัก ควัน
ก็
เริ่มออกมาจากขวดลอย
ไปปกคลุมพื้นดิน
และก่อตัวขึ้นเป็นหอสูงเท่าเมฆบนฟ้า
และ
อยู่ดีๆ และอยู่ดีๆก็กลายร่างเป็นปิศาจตัวใหญ่
มีเศียรเหมือนอนุสาวรีย์บรรจุศพmausoleum มีเขี้ยวfangsเหมือนกรงเล็บ/ก้ามtalons / pincers มีปากเหมือนถ้ำ มีฟันเหมือนก้อนหิน รูจมูกเหมือนแตรทรัมเป็ต หูเหมือนโล่shield คอเหมือนตรอกalley และตาเหมือนตะเกียงgas/oil/candle lantern สรุปว่า มันเป็นสัตว์ประหลาดน่าเกลียดน่ากลัว
พอชาวประมงเห็นมัน เขาก็สั่นด้วยความกลัว ขากรรไกรปิดแน่นjaws clenched tight และปากแห้ง แล้วปีศาจก็
เปล่งเสียงexclaim, cry out (formal)
ว่า “โอ โซโลมอนKing Solomon ศาสดาprophet, one who establishes religious doctrineของพระเจ้า ขอโทษ ขอโทษ ข้า
จะไม่มีวันขัดขืนresist, opposeหรือขัดคำสั่งdisobey an orderของพระเจ้า”
พอดียามเช้า
ก็แซงหน้าovertake, jump ahead/พอดีเวลารุ่งเช้าdawn, daybreakก็มาถึง
ชาห์เรซาด แล้วเขาจึงหยุดเล่า
แล้วดุนยาซาดก็พูดว่า “พี่ท่าน
เรื่องนี้แปลกและประหลาดเหลือเกินนะ
” ชาห์เรซาดตอบว่า “คืนพรุ่งนี้ พี่
จะเล่าเรื่องที่
แปลกและประหลาดกว่านี้ต่อ / แปลกและประหลาดยิ่งขึ้นต่อ
– ถ้าพี่
ยังมีชีวิตอยู่”
ราตรีที่ ๑๐
ราตรีต่อมา ตอนชาห์เรซาดอยู่บนเตียงกับสุลต่าน น้องสาวดุนยาซาดพูดว่า “
พี่ท่าน
ช่วย
เล่าเรื่องชาวประมงให้จบหน่อยเถิด / ช่วยเล่าเรื่องชาวประมงต่อด้วยเถิด
” แล้วชาห์เรซาดก็ตอบว่า “ด้วยความยินดีที่สุด”
ข้า
ได้ยินว่า ท่าน
สุลต่านชอบใจ ตอนที่ชาวประมงได้ยินคำพูด
ของปีศาจตนนั้น
เขาถามว่า “เจ้า
พูดอะไรบ้างนะ
มีมากกว่าหนึ่งพันแปดร้อยปีผ่าน
มาแล้ว ตั้งแต่โซโลมอนถึงแก่กรรม ทำไมเจ้ายัง
ขังอยู่ในขวดนี้”
ปีศาจก็พูดขึ้นว่า “
เจ้าจะ
ต้องปิติยินดี” แล้วชาวประมงก็พูดขึ้น
ว่า “โชคดีจัง” ปีศาจเลยพูดเสริมว่า “เจ้าจะ
มีความสุข เพราะว่า ในอีกไม่นาน เจ้า
จะถูกประหารชีวิต”
แล้วชาวประมง
ก็
คัดค้าน/ทักท้วงว่า “เหตุใด/ทำไม เจ้า
จะฆ่าข้า
นี่ข้าเองนะ
ข้า
เป็นคนที่ปลดปล่อยเจ้า
ออกจากขวด” แล้วปีศาจก็ตอบว่า “ตั้งจิตปรารถนาสิmake a wish” ชาวประมงพูดว่า “ข้าขอให้เจ้าทำอะไรให้ข้าได้ใช่ไหม” แล้วปีศาจก็
พูดว่า “บอกข้ามา
ว่า จะให้
ฆ่าเจ้าอย่างไรดี” แล้วชาวประมงก็
พูดว่า “ทำไมเล่า
/ทำไมล่ะ นี้คือ
รางวัลนี่คือรางวัลตอบแทนที่ข้าช่วยเจ้าหรือ
” แล้วปีศาจก็พูดว่า “ข้า
มีเรื่องจะเล่าให้เจ้าฟัง”
“เจ้าจะต้องรู้ว่า ข้าเป็นหนึ่งในปีศาจ
ที่
ทรยศและ
กบฏต่อโซโลมอน แต่โซโลมอนชนะ และบังคับ
ให้ข้ากราบกราน
เขา แต่ข้าปฏิเสธ เขาก็เลยจับข้าขังไว้
ในขวดนี้ จากนั้นเขา
สั่งปีศาจของเขาให้
เอาข้าไปทิ้งลงทะเล”
ในช่วงต้นยุค
ข้ารอใครสักคนที่จะมาปลดปล่อยข้า
และข้าตั้งใจจะให้รางวัลเขา ยิ่งรอ ยิ่งเพิ่ม
รางวัล แต่ไม่มีใครมา ข้าจึง
เปลี่ยนใจ เพราะว่า ยิ่งรอก็
ยิ่งโมโห แล้วข้าก็ตัดสินใจว่า รางวัลของคน
ที่จะมาปล่อยข้า ก็คือ
การได้
เลือกวิธีการถูกฆ่า หรือวิธี
ที่เขาจะถูกประหารชีวิต เจ้าต้องบอกข้ามา
ว่า เจ้าอยากจะตายอย่างไร
ชาวประมง หัน
หน้า
ต่อปีศาจ แล้วก็ อ้อนวอนimplore, begว่า “เห็นแก่พระเจ้า เถอะfor God’s sake!! ช่วยปล่อยข้าเป็นรางวัลหน่อย เพราะข้าปล่อยเจ้าแล้ว” แต่ปีศาจก็ ตอบว่า “ความตายเป็นรางวัลของเจ้า” ชาวประมงก็ ร้องว่า “ข้าช่วยเจ้า แต่เจ้ากำลังจะ ตอบแทนpay backบุญคุณan obligationด้วยความชั่วร้ายหรือ
บทกลอนต่อไปนี้ เป็นความจริงเหลือเกิน”
Our kindness they repaid with ugly deeds,
ความกรุณาของเรา ถูกตอบแทนpay back, reciprocate
ด้วย
ความร้ายกาจ
upon my life, the deeds of men depraved.
โอ้ ใน
ชีวิตข้า การกระทำ
evil deedsของคนใจชั่วwicked hearted, depraved
He who the undeserving aids
ใครสักคน ที่ช่วย คนที่ไม่สมควร
จะ
ได้รับ
will meet the fate of him the hyena saved.
จะประสบกับชะตากรรมfate, destiny
เหมือน
คนที่ไปช่วยชีวิตไฮอีนาไว้
(คนที่ให้อาหารไฮอีนาจะต้องถูกไฮอีนากัด)
ตอนนั้น ชาวประมงคิด
ในใจ
ว่า “เจ้า
เป็นแค่ปีศาจ แต่ข้าเป็นมนุษย์ซึ่งพระเจ้าให้ความฉลาด”
“ตามชื่อของพระเจ้าที่ถูกประทับบน
ฝ้าจุกขวด
โดยโซโลมอน ถ้าข้าถามคำถาม เจ้าจะตอบตรงๆ
ไหม” เพราะปีศาจกลัวอำนาจของพระเจ้า ปีสาจ
จึงตอบว่า “ถามได้ แต่ต้อง
สั้นๆ”
อรุณรุ่งก็ตามมาทันอีกแล้ว แล้วชาห์เรซาดก็หยุดเล่า
น้องสาว
เอ่ย
ว่า “เรื่องนี้มหัศจรรย์เพราะ
พี่เล่าด้วยโวหารมากมาย
!”
แล้วชาห์เรซาดตอบว่า “เรื่องนี้ล่ะ จะเทียบกับเรื่องที่พี่จะเล่า
ใน
ราตรีพรุ่งนี้ไม่ได้เลย
— ถ้า(ท่าน)สุลต่านมีเมตตาต่อพี่
แล้วอนุญาตให้พี่
มีชีวิตต่อ เรื่องนั้นจะมหัศจรรย์มากขึ้น”
ราตรี ที่ ๑๑
ราตรีต่อมา ดุนยาซาดพูดกับชาห์เรซาดว่า “ถ้าพี่ไม่ง่วงนอน
ช่วย
เล่าเรื่องของชาวประมงและปีศาจให้จบหน่อยได้ไหม
” ซาห์เรซาดตอบว่า “ด้วยความยินดีที่สุด”
โอ ท่านสุลต่าน
ข้าได้ยินว่า ชาวประมงพูดว่า “ข้า
สาบานต่อชื่อของพระเจ้าซึ่งมีอำนาจที่
ไม่จำกัด ไปรดบอกข้าเถิดว่า
เจ้าเคย
อยู่ในขวดนี้(เป็นเรื่อง)จริงหรือเปล่า” แล้วปีศาจก็
ตอบว่า “ข้าสาบานต่อพระเจ้าว่า ข้าเคย
โดนขังอยู่ในขวดนี้จริงๆ
”
แต่ชาวประมงแย้งว่า “
ข้า
ไม่เชื่อ เพราะขวดใบนี้ขนาดใหญ่
ไม่พอที่จะบรรจุมือหรือเท้าของเจ้า ไม่มีทางร่างกายของเจ้าจะพอดีเลย”
ตอนนั้น ปีศาจ
แปลงร่าง
เป็นควันที่ค่อยๆ เข้าไปในขวด พอควันเข้าไปในขวดทั้งหมด ปีศาจพูดว่า “ชาวประมง ตอนนี้ข้าอยู่ในขวด ตอนนี้เชื่อหรือยัง”
พอได้ยินคำนี้ ชาวประมงก็รีบหยิบ
จุกฝา
แล้วก็ปิดปากขวด แล้วเขาก็ร้องว่า “ปีศาจ เจ้าอยากจะตายอย่างไร” แล้วเขาก็เริ่มกลิ้งขวดตรงไปที่
ทะเล
เพราะว่าปีศาจรู้แล้วว่าตน
ถูก
ขังอยู่ในขวดอีกครั้ง ตนจึง
เปลี่ยนเสียงแล้วก็อ้อนวอนว่า “อย่าทำร้ายข้าแบบนี้ ข้าล้อเล่นกับท่านเฉยๆ”
“ถ้าท่านเปิดขวด ข้าจะทำให้ท่านรวย” แต่ชาวประมงตอบว่า “เจ้าโกหกอยู่ โกหกอีก
แล้ว
สถานการณ์ของเราเหมือนกับเรื่องของ
พระราชา ยูนาน และ นักปราชญ์ ดูบาน”
ปีศาจก็พูดขึ้นว่า “เรื่องนี้เรื่องอะไร”
แต่พระอาทิตย์ขึ้นมา
พอดี
แล้วชาห์เรซาดก็เงียบไป